Magazyn Muzyczny Heart & Soul

30 października ukazała się nowa płyta grupy Talk To Her.  Album włoskiego zespołu, zatytułowany Pleasure Loss Desire, to materiał o wyjątkowej intensywności, stanowiący głębokie i dogłębne studium emocjonalnego oderwania w świecie naznaczonym deziluzją. Płyta kreśli mroczną ścieżkę do otchłani, gdzie granice między przyjemnością, a cierpieniem ulegają zatarciu, tworząc emocjonalny wir, z którego trudno się wydostać. Jest to mroczna i gęsta eksploracja psychiki, która mierzy się z poczuciem beznadziei. W świecie, który przestał odpowiadać idealnym wyobrażeniom o sobie, oderwanie od niego staje się na tym albumie nie tyle postawą, co instynktownym mechanizmem obronnym – mechanizmem przetrwania w obliczu wszechobecnego bólu egzystencji. Otchłań emocjonalnego dystansu, początkowo pełniąca funkcję azylu i ukojenia, stopniowo przekształca się w duszącą pułapkę, z której ucieczka wydaje się niemożliwa, a każdy kolejny utwór pogłębia to klaustrofobiczne uczucie.

Album jest muzycznym śledzeniem tego zstąpienia w chłodny, wewnętrzny krajobraz. Krążek z chirurgiczną precyzją bada dwoistość oderwania i wyobcowania, nieustannie oscylując między chwilami złudnego spokoju a gwałtownymi erupcjami emocjonalnymi, co doskonale odzwierciedla lęki i kruchość współczesności. W tekstach i dźwięku ujawnia się surowy portret słabości jednostki w epoce nieustannej niepewności i zmian. Każdy utwór jest jak odsłonięcie kontrastujących emocji - od dojmującego pożądania i cierpienia, przez echa nostalgii, aż po tlącą się nadzieję i paraliżujący lęk. Całość tworzy spójną, narracyjną całość, która bezlitośnie obnaża stan psychiczny człowieka pogubionego w chaosie. Jest to studium, w którym klarowność i zapomnienie nieustannie się przeplatają w poszukiwaniu ulotnej psychicznej równowagi. Tematyka albumu jest dojrzalsza i bardziej gorzka niż na debiucie, koncentrując się na alienacji i lęku zamiast na sferze pasji. Teksty stanowią intymny zapis zmagań z wewnętrznymi demonami.

Ewolucja brzmienia Talk To Her jest najbardziej uderzającą cechą Pleasure Loss Desire. Pod względem muzycznym zespół przesuwa środek ciężkości w kierunku chłodniejszego i bardziej agresywnego brzmienia, co stanowi intrygujące, częściowe zerwanie z poprzednimi dokonaniami. Chociaż korzenie new wave pozostają wyczuwalne – zwłaszcza w subtelnych, upiornych liniach syntezatorów – to post-punkowy komponent jest teraz zdecydowanie dominujący. Zespół wzbogacił go o silne dźwiękowe kontaminacje i brudną teksturę, charakterystyczną dla post- i alternatywnego rocka z przełomu lat 90. i 2000., co nadaje kompozycjom nieodpartej masywności i dynamiki. W efekcie otrzymujemy potężne i gęste ściany dźwięku, przez które przebijają się głębokie wokale, które same w sobie stały się bardziej oszczędne, lecz nadal ostre, a momentami niemal wrogie. Cała warstwa instrumentalna operuje wyraźnym kontrastem między sterylnym chłodem elektroniki a organiczną siłą gitar i rytualną perkusją.

Produkcja, za którą odpowiada Maurizio Baggio (znany ze współpracy z The Soft Moon i Boy Harsher), nadaje całości surowy i dynamiczny charakter, cementując ten album jako najbardziej bezkompromisowe i emocjonalnie miażdżące dzieło w dorobku włoskiej formacji. Mistrzowskie zbalansowanie ciężaru i przestrzeni sprawia, że Pleasure Loss Desire to nie tylko płyta, ale przede wszystkim intensywna dźwiękowa diagnoza współczesnego oderwania, redefiniująca zasady dark wave i post-punku w XXI wieku.

Jeśli podoba Ci się to, co robimy  KLIKNIJ TU i wesprzyj naszą stronę.

Click HERE to support our website.